به نظر من فارغ از این که رسانه های تخصصی نجومی ایران از نظر ژورنالیسم علمی تا چه جد با استانداردش فاصله دارند این اجتناب ناپذیره که حداقل توی 2-3 سال اخیر این مسئله یعنی ارتقاء سطح ژورنالیسم علمی توی رسانه های تخصیصی ما به صورت یک دغدغه مطرحه.به طور خاص ماهنامه ی نجوم چند شماره قبل روند مجله رو به سمت کاهش مطالب ترجمه شده و مانور بیشتر روی مطالب تالیفی اعلم کرد و حدود یک سال پیش از اون نجوم اولین مقاله ی دسته اول علمی رو در نشریه های تخصصی ایران چاپ کرد و این روند ادامه پیدا کرد.به نظرم همین دغدغه مند بودن نتایج خوبی رو به همراه دار و خبر خوبیه(هرچند در مورد رسانه های عمومی چنین دغدغه ای حداقل توسط من مخاطب نوعی حس نمی شه)
باید بپذیریم که نمیشه تمام نقد ها رو به رسانه های علمی کشور وارد کرد.چیزی که اجتناب ناپذیره اینه که کشور ما به لحاظ سیاسی،اقتصادی،اجتماعی و... جو ملتهب تری نسبت به سایر کشور ها داره و مطالب علمی دغدغه ی جدی خیلی ها تو این شرایط نمی تونه باشه و ژورنالیسم علمی هم همونطور که فرمودید یعنی انتقال مطالب علمی به زبان ساده تر یا به عبارتی گفتن مطلبی به کسی که تخصصش اون مطلب نیست و وقتی مشتری این روزنامه نگاری کم باشه خیلی سخت میشه که توی این شرایط روزنامه نگاری علمی رو به سطح استاندارد رسوند.
به نظرم مشکل غیر استاندارد بودن روزنامه نگاری علمی در ایران باید ریشه ای تر بررسی بشه.