من EQ5 SynScan دارم. وزن تلسکوپ رو هم درست گفتید من هم شک داشتم 10 کیلو برای تلسکوپ من یه کم زیاده! با این حساب به همراه دوربین و اتصالات هم با مشکل وزن روبرو نیستم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Mostafa Akhondy
نمایش نسخه قابل چاپ
من EQ5 SynScan دارم. وزن تلسکوپ رو هم درست گفتید من هم شک داشتم 10 کیلو برای تلسکوپ من یه کم زیاده! با این حساب به همراه دوربین و اتصالات هم با مشکل وزن روبرو نیستم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط Mostafa Akhondy
وزنی که توسط شرکت سازنده ، به عنوان حداکثر توان لود مقر در مشخصات آن درج می شود ، کاملاً حساب شده و عملی است . یعنی اگر در مشخصات مقر EQ6 Pro نوشته شده حداکثر توان حمل ابزار 20 کیلوگرم ، این مقر باید بتواند در صورت نصب 20 کیلوگرم ابزار روی آن ، به همان دقتی که وقتی 10 کیلوگرم ابزار روی آن است ، کار تعقیب اجرام آسمانی و یا یافتن آن ها را انجام دهد .نقل قول:
نوشته اصلی توسط mh.noori
اما نکته این جاست که این موضوع ، مربوط به شرایط ایده آل است . یعنی مقر در هنگام کار کردن ، کاملاً بالانس باشد . به عبارت دیگر اگر در هر وضعیتی پیچ های بعد و میل مقر را باز کنیم ، تلسکوپ تلسکوپ در وضعیت اولیه باقی بماند و به طرفی متمایل نشود . این موضوع باعث می شود که با افزایش وزن ابزارها تا 20کیلو ، بر روی موتورهای مقر هیچ گونه نیرو و فشار اضافی وارد نشود . یعنی موتورها کار تعقیب و یافتن اجرام را چه 5 کیلو ابزار بر روی مقر نصب باشد و چه 20 کیلو ، به صورت یکسان و با دقت خوب انجام خواهند داد .
اما پس مشکل کجاست ؟! چرا در شرایط محیطی و فیزیکی یکسان ، با افزایش وزن ابزارها ، دقت مقر و موتورها پایین می آید ؟! و جالب اینجاست چرا با تلسکوپ های مختلفی که وزن یکسان اما شکل متفاوتی دارند ، دقت مقر تغییر می کند ؟!
:wut:
موضوع مربوط به بالانس است . همه ی ما معمولاً قبل از شروع کار عکاسی یا رصد با مقرهای استوایی ، پس از نصب همه ی ابزارهای مورد نیاز بر روی مقر ، تلسکوپ را به شکل T می بریم . سپس با جابه جایی وزنه ها محور بعد ، و با جا به جایی لوله ی تلسکوپ ، محور میل را بالانس کرده و تا انتهای کار با همین بالانس کار می کنیم . حالا مشکل این جاست که تلسکوپ های مختلف بسته به نوعشان ، در حالات های مختلف ، گرانیگاه های متفاوتی دارند . این موضوع در تلسکوپ های نیوتنی بسیار شدید و در تلسکوپ های شکستی و ترکیبی و ریچی کرتین بسیار کم است و دلیل آن هم مکان قرارگیری فوکوسر است که روی آن چشمی و یا دوربین عکاسی نصب می شود . همچنین در هنگام رصد که فقط یک چشمی روی تلسکوپ نصب می شود ، این مشکل بسیار کم و وقتی قصد عکاسی داریم و روی تلسکوپ دوربین عکاسی ، گاید اسکوپ ، اتوگایدر و یا ... را نصب می کنیم ، بسیار تشدید می شود .
حالا این موضوع تغییر بالانس تلسکوپ به هنگام تغییر جهت آن ، یعنی داشتن گرانیگاه های مختلف در حالات متفاوت ، چه ربطی به کاهش دقت مقر با افزایش وزن ابزارها دارد ؟!
بسیار ساده است . مثلاً من ابتدای کار و پس از نصب ابزارها ، تلسکوپم را بالانس می کنم . سپس آن را قطبی و الاین کرده و در سامانه ی گوتو M42 را وارد می کنم تا تلسکوپ به سمت سحابی جبار برود . به خیال خودم ، الان تلسکوپ بالانس است و هیچ فشار اضافی بر روی موتورها نیست . اما غافل از این که من تلسکوپ را برای آن حالت اولیه ( مثلاً حالت مرسوم T ) بالانس کرده ام و حالا که جهت و حالت تلسکوپ عوض شده و به سمت M42 نشانه رفته ، گرانیگاه آن تغییر کرده و دیگر دقیقاً بالانس نیست . ( :44: اگر باور نمی کنید ، در همان حالت پیچ های بعد و میل را باز کنید تا ببینید تلسکوپ به سمتی متمایل شده و لنگر می اندازد و یعنی دیگر بالانس نیست . ) در نتیجه فشاری اضافه به یک طرف بر موتورها وارد می شود و باعث می شود دقت کارشان کاهش یابد . حال هرچه وزن ابزارها بیشتر باشد ، تلسکوپ از نوع نیوتنی باشد و یا دوربین و گاید اسکوپ سنگین تری روی آن نصب شده باشد ، این اختلاف گرانیگاه و بار اضافی روی موتور ها بیشتر شده و دقت کمتر می شود .
این موضوع می تواند در دراز مدت به مقر آسیب نیز برساند .:banghead:
خب حالا راه حل چیست ؟!:7:
برای رصد این مشکل زیاد نیست و همان بالانس ابتدای کار کافی است . :thanks:
اما برای عکاسی و خصوصاً هنگام استفاده از تلسکوپ های نیوتنی ، دوربین و سایر تجهیزات سنگین ، اگر می خواهید واقعاً دقیق کار کنید ، باید به سمت هر سوژه ای که نشانه می روید ، تلسکوپ را در همان حالت بالانس نمایید ، سپس کار عکاسی را آغاز کنید . البته این کار برای کسانی که می خواهند از قابلیت جستجوی خودکار ( Go To ) مقر خود استفاده کنند ، مشکل ایجاد می کند . زیرا با هر بار باز کردن پیچ های بعد و میل ، تنظیمات الاین به هم می خورد و باید مجدداً تلسکوپ را الاین نمایید . مگر این که از مقر جدید شرکت SkyWatcher به نام EQ7 استفاده کنید که حتی با باز کردن پیچ ها نیز تنظیمات الاین حفظ می شوند . البته عکاسان عمق آسمان ، نیازی به استفاده از قابلیت یافتن خودکار اجرام در حین عکاسی ندارند و همان قابلیت ردیابی خودکار برای عکاسی کفایت می کند که آن نیز با باز کردن پیچ های بعد و میل و بالانس دوباره ی تلسکوپ ، با مشکل و خللی مواجه نمی شود .:دی
به هر حال این یکی از موضوعاتی بود که دقت مقر را پایین می آورد . قطبی کردن دقیق مقر و استفاده از روش های درست آن ، عکاسی در شرایط بدون باد و استفاده از موزاییک در زیر سه پایه ی مقر در هنگام عکاسی در زمین خاکی ، از جمله عوامل دیگری هستند که با رعایت آن ها می توانید به حداکثر دقت اسمی مقر خود در هنگام عکاسی نزدیک شوید .
در باره ی سخن آقای نوری هم بگم که چون موضوع بالانس را همه ی افراد نمی توانند رعایت کنند ، شرکت های تولید کننده می گویند در هنگام عکاسی ، برای حفظ دقت مقر و آسیب نرسیدن به آن ، بهتر است از 2/3 حداکثر توان حمل مقر استفاده کنید .
امیدوارم این متن به کار همه ی دوستان بیاید و بتوانند از ابزاهایشان بهینه تر استفاده کنند .
ببخشید طولانی شد .
موفق باشید . :have a nice day:
سلام :22:
تشکر ویژه از آقای ناصری عزیز
برای عکاسی از اعماق آسمان تلسکوپ مناسب برای مقر Eq 5 Syn Scan Go to
با بودجه سه میلیون برای لوله اولویت با آپو بعد نیوتنی و ترکیبی چه موردی اساتید پیشنهاد میکنن؟:thanks:
مشخص نکردید کهکشان یا سحابی؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط toraj1358
من نوع آپوکروماتیک رو پیشنهاد می کنم. با این بودجه الآن می تونید یک آپوکرومات 80 میلی متر بخرید که واقعا تلسکوپ خیلی خوبیه (تنها تفاوتی که با یک ویلیام 80 داره فوکوسر ضعیف تر اون هست اما در عوض حلقه های اتصال، چشمی دو اینچ و چپقی، و البته قیمت خیلی کمتری داره).
پیشنهاد بنده هم به قطع آپوکروماتیک هست . برای عکاسی عمق آسمان به یک عدد کاهنده و تخت کننده ی مخصوص نیاز دارید که قیمت آن 690,000 تومان است . برای اتصال دوربینتان به این تخت کننده نیز به T-Ring مخصوص نیاز دارید .این تلسکوپ برای عکاسی عمق آسمان ( کهکشان ها ، سحابی ها و خوشه های ستاره ای ) فوق العاده است و به دلیل کیفیت اپتیکی بسیار عالی ، می توانید در آینده با خرید یک بارلو با کیفیت و قدرتمند ، تصاویری خوب از اجرام منظومه ی شمسی ( ماه ، خورشید ، سیارات و دنباله دارها ) نیز تهیه کنید .نقل قول:
نوشته اصلی توسط toraj1358
سلام دوستان گرامی آقایان ناصری و آخوندی:grin:
اپتیک فعلی من ماکستوف - کاسگرین 180 میلی متری است
به همراه تی رینگ و دوربین 60 دی کنون برای عکاسی از اجرام منظومه شمسی میتونم از اون استفاده کنم
حالا میمونه اجرام عمق (سحابیها کهکشانهاو...)
از برند ویلیام اپتیک (مگرز ,زنیت استار,FLT ها) کدوم مدلش مناسب تر و با کیفیت تره از نظر دقت ,نوع فوکوسر,کیفیت اپتیک,و ... . البته قطر شئی کمتر از 80 میلی متر نباشه
و از برند اسکای واچر(Esprit,Equinox,Black diamond) کدوم مدلش مناسب ترند؟و البته با کیفیت
با توجه به اینکه آپو ها حتی با وجود کاهنده فاصله کانونی عدد F بالاتری از نیوتنی های 8 اینچ با عدد F 4دارند با وجود سرعت بالاتر باز هم مناسب ترند؟
و سوال آخر اینکه نظرتون در مورد ریچی کرتین های 6و8 اینچ چیه و یا 6 اینچ های SGT سلسترون
:thanks::thanks:
از بین ویلیام ها flt بهتره چون عدسی شیئی سه تکه داره و بقیه دو تکه هستن، البته تفاوتشون فقط در بزرگنمایی بالا هست اما خب کلا از بقیه بهتر و قطعا گرون تر هست.نقل قول:
نوشته اصلی توسط toraj1358
از بین اسکای واچر ها الماس سیاه فکر کنم بهتر باشه، البته دقیق نمی دونم.
در مورد نسبت کانونی بالای آپو ها نسبت به نیوتنی ها باید بگم مزایای دیگه آپو ها و کیفیت تصویر بسیار بالا سرعت کمترشون رو جبران می کنه. البته با کاهنده می تونید به حد مطلوب برسونید.
راجع به آخری زیاد اطلاعات ندارم بقیه دوستان کمک کنند.
در مورد اپو های ویلیام اپتیکز و اسکای واچر دوستان توضیحات کافی دادند.مدل های 80-100و120 equinox با black diamond هیچ تفاوتی از لحاظ نوع شیشه و کیفیت ساخت لنز ندارند فقط زیباتر و البته تا حدودی ارتقا یافته ترند.(از لحاظ سخت افزاری).در واقع اسکای واچر در بسیاری از موارد دقت لازم را به خصوص از لحاظ تجهیزات جانبی مانند فوکوسر و ....اعمال نمی کند.مثلا سری black diamond با وجود اپتیک های خوب از لحاظ فوکوسر چنگی به دل نمی زند یا به نسبت اپتیک های هم اندازه دیگر کمپانی ها نسبتا سنگین تر می باشند.تلسکوپ های نیوتونی هم با توجه به نسبت کانونی عموما کم بسیار برای عکاسی نجومی مناسبند.البته انواع مناسب که
اینه هائی با کیفیت بالا و کوتینگ مناسب و یا با بدنه فیبر کربن گرانند و در هر بار استفاده نیاز به همخطی اینه ها دارند و نسبت به تغییرات دما وseeing حساس ترند.
در مورد ریچی کریتین های موجود در ایران که ساخت کمپانی گوانگ شنگ می باشند مدل های 6-8-10 و12 اینچی انها از لحاظ کیفیت اینه ها هیچ فرقی با هم ندارند و تلسکوپ های بسیار خوبی می باشند.در این تلسکوپ ها برای برطرف کردن خطاهای کما و کروی مربوط به اینه ها که بخصوص اولی در نیوتونی ها بسیار بارز و ازار دهنده می باشد (مخصوصا در عکاسی) از اینه های اصلی و ثانویه هذلولی استفاده می شود که البته دوستان بطور کامل توضیح داده اند.البته مقدار اندکی خطای استیگماتیسم در این تلسکوپ ها وجود دارد که با کارکتور که کاهنده نسبت کانونی نیز می باشد بر طرف می شود.
این تلسکوپ ها با توجه به فاصله کانونی بلند نسبت کانونی بالایی دارند و در نتیجه کندند.یعنی شما نیاز به نوردهی های طولانی تر دارید و از روشهای دقیق تر قطبی کردن باید استفاده کنید.
پس از مدت ها اومدم که در این تاپیک مطلبی بنویسم، البته خیلی فاصله افتاده اما کم کم آخرین مطالب رو در مورد ابزار های مورد نیاز در چند پست ذکر خواهم کرد.
--------------------------------------------------------------------
در ابتدای کار عکاسی دیپ اسکای نیازی به سیستم تصحیح ردیابی نیست، اما همه با گذر زمان و کسب تجربه بیشتر شدیدا نیاز به چنین سیستمی را احساس خواهند کرد.
هر مقری با هر قیمت و توان بالایی، در هر حال میزانی هر چند اندک خطای ردیابی دارد که در نوردهی های بلند مدت خودش را نشان می دهد. جهت رفع این مشکل می توان سیستمی طراحی که چنین خطایی را تصحیح کرده و همچون مغزی هوشمند به مقر فرمان تصحیح را بدهد. از این جهت، اپتیک ساده و کوچکی به عنوان تلسکوپ راهنما یا guide scpoe، و دوربینی مخصوص با نام تصحیح کننده ردیابی یا auto guider که قابلیت تشخیص خطا و فرمان دهی به مقر را دارد استفاده می شود. اتوگایدر پشت گاید اسکوپ نصب شده و گاید اسکوپ کنار تلسکوپ اصلی قرار می گیرد. خطا توسط اتوگایدر ثبت و تصحیح به مقر ابلاغ می شود. به این ترتیب امکان نوردهی های طولانی مدت با کم ترین خطا فراهم می شود.
گاید اسکوپ:
به عنوان گاید اسکوپ می توان از تلسکوپی بسیار ساده، مثلا یک آکروماتیک 60 میلی متری استفاده کرد. کمپانی اوریون حتی اپتیک کوچکی با 50 میلی متر گشودگی ساخته است که به راحتی مانند یک جوینده بر تلسکوپ اصلی نصب می شود. به غیر این نوع گاید اسکوپ های جوینده مانند، تلسکوپی با قطر دهانه 60 تا 80 میلی متر گاید اسکوپ بسیار مناسبی محسوب می شود.
اتوگایدر:
اتوگایدر ها را در دو دسته تقسیم می کنیم؛ دسته ای که برای ردیابی به لپ تاپ نیاز دارند و دسته ای که بدون هیچ لپ تاپ یا چیز دیگری، فقط با یک باتری شارژی مخصوص خود کار می کنند. مزیت دسته نخست بزرگ بودن صفحه لپ تاپ و در نتیجه آسانی پیدا کردن ستاره در کادر میدان دید برای انتخاب به عنوان مرجع ردیابی است، اما مشکلی که پیش می آید مشکل شارژ لپ تاپ است که گاهی دردسر ساز می شود. از جمله اتوگایدر هایی که در این گروه جای دارند می توان به QHY5 و Orion StarShoot اشاره کرد.
دسته دوم شامل اتوگایدر هایی مثل SynGuider مربوط به کمپانی اسکای واچر و NexGuide از کمپانی سلسترون اشاره کرد که شباهت بسیاری به هم دارند. مزیت این دسته عدم نیاز به لپ تاپ است، اما کوچک بودن صفحه نمایش اندکی کار را سخت می کند.
کار با سیستم تصحیح ردیابی ابتدا مشکل و پیچیده به نظر می رسد اما در ادامه تاثیر بسزایی در عکاسی دارد و یک ضرورت در مراحل پیشرفته است. در مورد اتوگایدر های گروه دوم، آخرین شماره مجله نجوم (شماره 228) مقاله بسیار مفیدی به قلم آقای مومن زاده دارد که پیشنهاد می کنم حتما مطالعه کنید.
طبق روند این تاپیک قرار بود مباحث در بخش های زیر نوشته بشه:
1. ابزار های مورد نیاز در عکاسی از اعماق آسمان
2. روش ثبت تصاویر دیپ اسکای
3. پردازش تصاویر عمق آسمان
بر این اساس، قسمت اول یعنی قسمت ابزار ها به طور کلی توضیح داده شد. طی نزدیک به 20 پست مفصل، مهم ترین تجهیزات برای عکاسی نجومی دیپ اسکای ارائه شد که فهرست این مباحث در نخستین پست این تاپیک قرار داره. البته واضحه که این فهرست کامل نیست و کامل هم نخواهد شد، من صرفا در مورد مطالب مهم تر نوشتم و برای مطالعه در مورد سایر تجهیزات کم اهمیت تر و جانبی (یا به قولی خورده ریز!) در ادامه چند لینک معرفی می کنم.
بحث دوربین عکاسی بحث بسیار مفصلی هست که در فروم هم موضوعات زیادی به اون اختصاص داره؛ مثلا در تاپیک دوربین عکاسی مناسب عکاسی نجومی همین الآن بیش از 40 صفحه مطلب درباره این موضوع وجود داره! قطعا نمیشه مثل تلسکوپ ها، دوربین های DSLR رو هم یک به یک معرفی کرد، پس از علاقه مندان به عکاسی نجومی می خوام برای مطالعه در مورد دوربین های عکاسی به منابع گسترده تر که زیاد هم هستند مراجعه کنند.
گاهی هم موضوع بسیار مختصر هست، مثل ریموت کنترل که گرچه در عکاسی نجومی صد در صد لازمه، اما انقدر کوتاه هست که بشه به این لینک در ویکی نجوم اکتفا کرد: ریموت کنترل
در مورد فیلتر ها هم با تنوع بسیار زیاد مواجه هستیم. من لینک تعدادی از مهم ترین و پر کاربرد ترین فیلتر ها برای عکاسی نجومی رو در ادامه میارم اما این نکته رو فراموش نکنید فیلتر ها بسیار تنوع دارن و محدود به همین چند فیلتر نیستند (سولفور، OIII و ...):
فیلتر اصلاح کننده (مودیفای): این لینک در فروم و صفحه فیلتر اصلاح کننده در ویکی نجوم
فیلتر آلودگی نوری: این لینک در فروم و صفحه فیلتر آلودگی نوری در ویکی نجوم
فیلتر Ha: صفحه فیلتر هیدروژن آلفا در ویکی نجوم
این چند فیلتر هم در ویکی نجوم توضیح داده شدند اما ربطی به عکاسی دیپ اسکای ندارن:
فیلتر دیفیوزر
فیلتر شیشه ای
فیلتر مایلار
همچنین بخش لنزها در ویکی نجوم مطالب مفیدی در خصوص انواع لنز ها رو داره که همگی به عکاسی عمق آسمان مربوط نمیشن اما خوندن اون ها برای مباحث کلی خود عکاسی نجومی توصیه میشه.
پس از این پست، مدتی مطلب نمی نویسم تا اگر پرسشی در زمینه ابزار های عکاسی دیپ اسکای هست مطرح بشه تا بعد وارد بخش ثبت عکس و کار زیر آسمون بشیم. :)
