به چند دلیل:
1) حجم عظیم سوخت مورد نیاز برای این سفر و محدودیت در میزان حمل سوخت
2) زمین و مریخ هر دو سال یکبار در موقعیت مناسب برای پرتاب قرار میگیرین (کمترین فاصله - سفر 6 ماهه). حالا فرض کنید ما از این موقعیت استفاده کردیم و رفتم مریخ. مشکل اینجاست که اگه بخوایم بسرعت برگردیم دیگه زمین و مریخ در اون موقعیت مناسب نیستن و 6 ماه از اون موقع گذشته. تو این مدت زمین خیلی از مریخ دور شده و با سرعت هر لحظه دورتر هم میشه. بنابراین مدت سفر بازگشت بشدت بالا میره (خیلی بیشتر از 6 ماه) و در نتیجه مشکلات سفر بسیار بیشتر میشه (آب، غذا و ... مورد نیاز فضانوردان و همچنین سوخت مورد نیاز برای سفر)
3) پرتاب بازگشت مشکل و سخت از سطح مریخ بدلیل جاذبه بیشتر اون نسبت به ماه.
بهرحال سفر با بازگشت شدنی هست اما هزینه فوق العاده بالایی داره.
بله امکان زندگی برای همه ممکنه وجود نداشته باشه. افراد مسن ممکنه با مشکل مواجه بشن. بنابراین شاید برای زندگی در مریخ مجبور بشیم محدودیت سنی تعریف کنیم. اما از طرف دیگه جاذبه کم ممکن نتیجهای برخلاف انتظار به ما بده و عمر افراد پیر رو زیادتر هم بکنه.:دی دلیلم هم اینه که به مفاصل فشار کمتری میاد، گردش خون راحتتر میشه و ... . بهرحال بعضی چیزها به مرور و با تجربه بدست میاد و نمیشه با اطمینان تأیید و یا ردشون کرد.
نه آقای اکبرنیا منظور من تکامل نبود. تکامل همونطور که گفتید نسل به نسل ایجاد میشه. من منظورم سازگار شدن خود بدن ما با شرایط جدید بود. زندگی در جاذبه کم مثل زندگی کردن در آب میمونه. انگاری بدن ما مدام داخل آبه. مطمئناً چند ساعت شنا کردن هیچ ضرری برای بدن نداره و چه بسا بدن ما بیشتر احساس راحتی هم میکنه. فقط برای اینکه بدن کاملاً از شکل نیافته (بدلیل ضعیف شدن عضلات) پیشنهاد کردم که هر روز چند مرتبه باید افراد وارد دستگاه سانتریفیوژ بشن. این حالت هم مثه این میمونه که از آب بخوایم وارد خشکی بشیم.
در کل توانایی وفق پیدا کردن بدن انسان خیلی زیاده. وقتی یک کوله پشتی سنگین رو میذاریم پشتمون با زمانی که وارد یک سیاره با جاذبه بیشتر میشیم زیاد فرقی نداره. در هر دو حالت فشار روی عضلات و اسکلت بدن ما میره بالا. یا برعکس وقتی وارد آب میشیم و شنا میکنیم زیاد با معلق شدن در فضا فرق نداره و در هر دو حالت وزنمون کم میشه. بدن ما شرایط مختلف رو براحتی تحمل میکنه. جنین انسان چندین ماه در داخل رحم مادر معلقه بدون اینکه هیچ اتفاق بدی برای مغز و یا سایر ارگانهای بدنش بیافته. ضمناً عوارض جزئی و موردی (ضعیف شدن عضلات و اسکلت بدن) رو هم با اون دستگاه های سانتریفیوژ که گفتم میشه حل کرد.