خوب اینکه معلومه مثل اینه که بگی یک جسمی که وارد جو می شه طول می کشه تا جاذبه به اون برسه
پس لابد فضانورد ا هم به محض ورود به زمین به پایین نمی روند وچند وقتی یه قل دو قل بازی می کنن این چیزیا هم که نشون می دن همش فتو شاپه
نمایش نسخه قابل چاپ
خوب اینکه معلومه مثل اینه که بگی یک جسمی که وارد جو می شه طول می کشه تا جاذبه به اون برسه
پس لابد فضانورد ا هم به محض ورود به زمین به پایین نمی روند وچند وقتی یه قل دو قل بازی می کنن این چیزیا هم که نشون می دن همش فتو شاپه
با تشکر بابت این بحث جالب ، اتفاقا دیشب در منزل مت این بحث پیش اومد که اگه قرار باشه مرکز کهکشان روی زمین تاثیر داشته باشه جاذبش و جاذبش تغییر کنه همون لحظه احساس میشه یا نه مثل نور زمان میبره تا به ما برسه .
خودم با این صحبت خانم شهابی موافقم که گفتن جاذبه خود خمیدگی فضازمانه و مثل نور چیزی نیست که قرار باشه در راه به ما برسه .
فکر کنم باید از این نکته که فاصله در جسم از هم در جاذبشون تاثیر میزاره و هرچه به هم نزدیکتر باشن اثر جاذبشون بر هم بیشتر یه نتیجه گیری کرد و شاید اون این باشه که جاذبه آنآ حس میشه و زمان نمیبره اما با توجه به میزان اون فاصله حس میشه .
واللا من میگم که با تاخیر حس میشه!یعنی الان خورشیدو ور داریم سیاره ها همه با هم پرت نمیشن بیرون و از داخل شروع میشه!
فکرم این بود که همون طور که نور با فوتونا میاد و محدودیت داره شاید تو گرانشم یه سری محدودیت مثل این که با چیزی انتقال صورت بگیره(بهش میگن گراویتون؟)یا این چیزا وجود داشته باشه!
اگه خیلی بد و چرت و پرت بود دیگه ببخشید!
اگر جاذبه به صورت آنی تغییر کنه و با تاخیر نرسه، میتونیم اطلاعات را با سرعت بی نهایت منتقل کنیم. یعنی مثلا اگر جسمی را در یک گوشه جهان تکان بدهیم که فاصله اش با جسمی دیگر در اون سر دنیا عوض شود، اون وقت نیروی جاذبه بینشون تغییر می کنه و دقیقا در همین لحظه جسم دوم این تغییر را حس می کنه. این رو میشه یک جور منتشر شدن اطلاعات دونست که با سرعت بی نهایت انجام میشه. حالا واقعا این امکان پذیره؟ که اطلاعات با سرعت بی نهایت منتشر بشه؟
نه خب اگه به فاصله ربط داشته باشه معنیش این نیست که یه موجودی که داره میاد تو کلی وقت باید منتظر بمونه تا برسه پایین!!!
چون فاصله ی اون موجودی که اومده تو جو زمین،تا زمین کجا و فاصله خورشید تا زمین کجا!!!!!
یعنی اگه قرار باشه با اختلاف زمانی حس کنه جاذبه رو،انقدر اون اختلاف کمه که به چشم نمیاد!
مثل اینکه اگه شما یه چراغ تو خونتون روشن کنید حس میکنید همون لحظه که روشنش کردید نورش بهتون رسیده؛چون اون اختلاف زمانیه خیلییی خیلیییی کوچولوه!
فکر کنم این مطلبی که گفتید: «انتقال اطلاعات با سرعت بی نهایت» رو بشه با پارادوکس epr مقایسه کرد. با این تفاوت که اونجا از کوانتوم صحبت میشه و اینجا از جاذبه! در مورد کوانتوم، بور در مقابل معمایی که انیشتین طرح کرده بود، این استدلال رو کرد که دو الکترون در صورتی که به هم مربوط شده باشند تشکیل یک سیستم واحد می دهند و تا وقتی که ما دخالت نکرده باشیم، مجموعه به همان حالت باقی می مونه. پس چون این ها یک کل هستند اطلاعات میتونه آنی منتقل بشه. اما در مورد جاذبه که باید با زبان نسبیت حرف بزنیم هم میشه چنین استدلالی کرد؟
وااااای این قدر خوشحال شدم این هـــــــمــــــه اظهار ِ نظر دیدم! :) اشک تو گلوم بغض تو چشام جمع شد :))
در ضمن این رو هم اضافه کنم که بله! تاثیر ِ آنی دقیقا یعنی انتقال ِ اطلاعات با سرعت ِ بینهایت! :دی
اِ فکر کنم سوال ِ اصلی رو متوجه نشدید!
سوال ِ اصلی اینه که آیا نیروی ِ گرانشی آناً روی ِ اجرام تاثیر می گذاره و یا مثل ِ نور طی ِ طریق می کنه و با تاخیر روی ِ اجرام تاثیر می گذاره؟!؟
نه این که چه کسی چه مدت زمانی می بینه زمین از مدارش خارج میشه، زمین و خورشید فقط یک مثال بود :)
... فرض کنید خورشید ناگهان از هستی محو شود. طبق قانون نیوتون این تغییر بلافاصله در کل جهان حس میشود، و بلادرنگ زمین در مسیری مماس از مدارش خارج میگردد. اینشتین دریافت که موضوع نباید به این شکل باشد. نه تنها ما مرگ خورشید را تا ۸/۳۱ دقیقه بعد نخواهیم فهمید (زمان لازم برای نور تا فاصله خورشید و زمین را بپیماید) بلکه زمین نیز باید تا آن مدت همچنان جاذبه خورشید را حس کند و تنها زمانی از مدار خارج شود که ما نیز دیگر خورشید را نمیبینیم. البته در اینجا فرض شده که اطلاعات میدان جاذبۀ خورشید با سرعت نور منتشر میگردد. درنتیجه، چیزی باید در فضا منتشر شود که اطلاعات مربوط به تغییر در میدان جاذبه را با خود حمل میکند. اینشتین وجود امواج گرانشی (Gravitational Waves) را برای حمل اینگونه اطلاعات پیشبینی نمود. در یکی از فصلهای بعد خواهیم دید که وجود این امواج بهطور غیرمستقیم نشان داده شده است، و احتمالاً دیری نخواهد پایید که شواهد مستقیم وجود آنها نیز بهدست آید.
کتاب درآمدی بر نجوم و کیهانشناسی، صفحه ۵۰
شاید هم محال نباشه! اما میشه تصورش کرد که اگه آناً خورشید غیب بشه، هندسه فضا-زمان دچار شوک میشه و این شوک می تونه یک موج مثل سونامی در فضا راه بیاندازه. دی
باید ببینیم منظور از احساس شدن چیه؟ ما همین الان هم که خورشید بالای سرمون هست هیچ احساسی از جاذبه اون نداریم. ما فقط جاذبه زمین را احساس می کنیم.
پس قاعدتا با غیب شدن خورشید هم باز احساسی نخواهیم داشت.
اما یک چیز هست اگه قرار باشه سرعت جاذبه آنی باشه ما مدت 8 دقیقه فرصت داریم تا خورشید را برای آخرین بار رصد کنیم. در این رصد متوجه میشیم که قطر زاویه ای خورشید در حال کوچک شدن است (چون زمین در خط مستقیم قرار گرفته و داره از مرکز منظومه شمسی دور میشه) بنابراین اینطوری قبل از محو نور خورشید می تونیم متوجه محو جاذبه بشیم.
اما من فکر می کنم سرعت جاذبه آنی نیست. بلکه ذرات گراویتون (در صورتی که جرم نداشته باشند) همانند ذرات فوتون با سرعت نور حرکت می کنند.
پس بعد از غیب شدن خورشید، زمین همچنان در مدت 8 دقیقه مسیر بیضوی خودش را ادامه میده و بعد در مسیر مستقیم قرار میگیره. پس هیچ تفاوتی با نور نداره.
اما یک چیزی الان بذهنم رسید. همانطور که خورشید بر زمین نیرو وارد میکنه زمین هم بر خورشید نیرو وارد میکنه یعنی جاذبه یک فرایند متقابل و دو طرفه هست بر خلاف نور که یک پدیده یکطرفه هست. مثلا شاید بشه گفت خورشید 8 دقیقه به زمین جاذبه وارد میکنه و زمین هم 8 دقیقه به خورشید پاسخ میده و بعد از مدت 16 دقیقه زمین متوجه عدم حضور خورشید میشه (یک مقدار تخیلی شد.):دی
خوب نیروی جاذبه به دلیل وجود جسم به وجود میاد، وقتی خورشید به طور ناگهانی از بین بره، نیروی جاذبه ای هم نداره که بخواد روی زمین اثر بذاره ، در این صورت زمین روی یک مدار مستقیم به حرکت خودش ادامه میده، ولی چون ما نیروی جاذبه ی خورشید رو احساس نمی کنیم، نمی تونیم از بین رفتن خورشید رو احساس کنیم، ولی اگه در طرفی از کره ی زمین باشیم که شب بوده، میشه با دیدن حرکت سیاراتی که قابل مشاهدن به این نتیجه رسید، در طرفی هم که روز بوده، میشه با کم شدن تدریجی نور و کوچیک شدن خورشید این اتفاق رو فهمید!