نوشته اصلی توسط
narcissus flower
پوزش از تاخیر در پاسخ .امتحان و اینا....:sFun_bangdesk:
چرا ما تو ذهنمون برای جهان لبه در نظر میگیریم ؟چون به نظر من ما فکر میکنیم دیگر قسمت های جهان در همون گذشته موندند و فقط ما پیشتاز هستیم .اما اینجوری نیست .ما باید دو دیدگاه متفاوت در نظر بگیریم.
انچه ما روی زمین میبینم به علت محدود بودن سرعت نور هست که اجازه نمیده ما همزمان حال دیگر جای دنیا رو ببینیم و ما به نسبت فاصله گذشته ی آنها رو میبینم .در واقع در این حالت ما تصور میکنیم از نظر زمانی در لبه هستیم و بقیه ی دنیا پشت سر ما.
نور کهکشان ما قرار نیست به لبه بخوره و برگرده .... ما داریم با تصور کنونی و زمینی مون تولید فضازمان میکنیم بازهم تاکید میکنم ،اگر اعتقاد داشته باشیم ما پیشتاز فضازمان هستیم.
اما در دیدگاه جهانی ،جهان همه جاش پویا هست و گذشته باقی نمانده و ما لبه ی جهان از نظر زمان و مکان نیستیم .بلکه اگر به فرض از بالا به کل کیهان نگاه کنیم ،نمیشه بگیم اووووو این نقطه ،نوک ولبه ی کیهان هست .ما هم مثل بقیه هستیم .و طبق فرمایش اقای امام این یعنی جایی به جایی ارحج نبوده و همگنی و همسانگردی داریم.
پس برای اینکه موضوع رو بهتر تحلیل کنید اول فرض کنید شما دارید از بالا دنیا رو در یک همزمانی نگاه میکنید.کل دنیا داره دچار تغییر میشه .بعد بیایید رو زمین .شما دیگه اون دور دورا رو نمیتونید در یک زمان ببینید بلکه دچار تاخیر زمانی میشید.یعنی نور کهکشانی به شما میرسه که تازه متولد شده اما در واقع در همین زمان اون کهکشان شاید خیلی پیر شده باشه... , اون هم با شما از دید بالا از نظر زمانی یکی هست نه پشت سر شما...
انشاالله تونسته باشم رفع ابهام کرده باشم