نجوم فلسفی - فلسفه نجوم

[na3r]

در این تایپک قصد بررسیِ :

چیستی ها ،و چرایی های متافیزیکی علم نجوم و پاسخ به پرسشهایی ماورائی آن را داریم.

همچنین به دلایل ذهنی و مجردات عقلی بوجود آورنده این علم ، و پیشبرنده آن می پردازیم.

----------------------------------------------------------------
خواهشمندم :
گفتگو های فلسفی و اعتقادی خود را که ممکن است در تایپکهای دیگر ، بی ارتباط با موضوع آنها شکل گرفته باشد به این تایپک منتقل کنید.
----------------------------------------------------------------
تذکر !
این تایپک منحصرا به گفتوی های فلسفی با گرایش نجومی (و بر عکس : نجومی با گرایش فلسفی)، تعلق دارد.
پس لطفا از بحث هایی که نجوم را منفّک از فلسفه (و فلسفه را منفّک از نجوم) بررسی می کند بپرهیزید.
----------------------------------------------------------------

[berjis93]

به نظرم وجود به خودی خود وجود نداره و حقیقتی هم در کار نیست چون انسان ها فقط تجزیه و تحلیل میکنند و هیچوقت نمیشه حقیقتو با ذهن درک کرد . انسان ها هیچوقت ذات چیز ها رو نمیبینن بلکه اینجوری که بخوان اونو میبینن. و درباره وجودم بگم یه فیلسوفی میگفت : من فکر میکنم پس هستم! و این چیزا رو اگه سعی کنیم به نجوم ربط بدیم واقعا به جایی نمیرسیم

سلام.چرا وجود وجود نداره؟چرا حقیقت در کار نیست؟انسان ها چه چیز هایی رو تجزیه و تحلیل میکنن؟و چرا نمیشه حقیقت رو با ذهن درک کرد؟
برای پاسخ گفتن به این همه سوال من از شما یک سوال میپرسم. شما عکس اواتار منو چی میبینی؟یه پسر بچه ایه که تو یه چمن زاری ایستاده و توپشو کنار صورتش گرفته و به خورشید گرفتگی نگاه میکنه...این در واقع تصویری هست که من از این عکس میبینم شما اونو چه شکلی میبینید؟یه اقیانوس ابی که یه عالمه دلفین از اب پریدن بیرون و یه تصویر زیبا رو ساختن؟؟؟؟؟؟؟؟؟مسلما این طور نمیبینیدش...
عکس من حقیقتی داره که تمام انسان ها به ظاهر اون حقیقت واقف هستن و اونو به همون شکل میبینن حالال باطن این عکس چه حرفی برای گفتن داره؟ اینجاست که اختلاف نظر ها به وجود میاد وهر کسی از ظن خودش عکس رو تحلیل میکنه...حالا اگه بگیم که این عکس عکسیست که هر کسی برداشتی از اون داره پس عکس حقیقت نداره این اشتباهه و نباید اصل حقیقت عکس رو زیر سوال برد در واقع مشکل از ماست که حقیقت شناسی عکس رو(نومن)ولش کردیم و فقط گیر دادیم به برداشت ها(فنومن) و همین در حقیقت شناسی راه ما رو کج کرده و انسان رو از حقیقت هستی دور کرده تا جایی که انسان امروز حقیقت هستی و در پله بالا تر وجود خدا رو انکار میکنه و این راه ،راه انحطاط تفکرات دینی یک شخصه...
البته منظورم با دوستان این کلوپ نیست سوء تفاهم نشه...منظورم با مکاتب فلسفی غربیست.

[violet20]

ببخشید شما شاید منظورمو بد متوجه شدین.... وجودیت یه چیز در صورتی معنا داره که به چیزی محدود نباشه و مستقل باشه و ما انسان ها در درجه اول به زمان و مکان محدودیم پس نمیتونیم با وجود این محدودیت ها حقیقت هستی رو بدونیم. شما میگی دیدگاها فرق دارن ولی من به حرف فلاسفه ی غرب کاری ندارم . من فقط میگم حقیقت هستی خیلی بیشتر از درک ماست و ما هیچوقت حقیقو نمیفهمیم... حقیقت عکسی نیست که همه اونو ببینن حقیقتو فقط خدا میدونه چون فقط خدا وجود داره ما تنها با استفاده از حسمون سعی میکنیم حقیقو ببینیم پس حتی دیدمون ناقصه ما از هیچی اطلاع دقیق ندارم و کل حرفامون با استفاده از ذهن محدودمونه شاید الان به خیلی چیزا اطمینان داشته باشیم ولی شما از کجا میدونی که همین چیزا چند صدسال دیگه یه مشت توهم نباشه مگه قبلا این همه مطمئن نبودن ولی بعد این همه قرن یه چیز دیگه رو بر مبنای تغییر دیدگاهمون بهش رسیدیم! پس ما همیشه دیدگاهمون رو مبنای کارامون قرار میدیم نه حقیقتو

[Sunrise]

به نظرم وجود به خودی خود وجود نداره و حقیقتی هم در کار نیست چون انسان ها فقط تجزیه و تحلیل میکنند و هیچوقت نمیشه حقیقتو با ذهن درک کرد . انسان ها هیچوقت ذات چیز ها رو نمیبینن بلکه اینجوری که بخوان اونو میبینن. و درباره وجودم بگم یه فیلسوفی میگفت : من فکر میکنم پس هستم! و این چیزا رو اگه سعی کنیم به نجوم ربط بدیم واقعا به جایی نمیرسیم

سلام.چرا وجود وجود نداره؟چرا حقیقت در کار نیست؟انسان ها چه چیز هایی رو تجزیه و تحلیل میکنن؟و چرا نمیشه حقیقت رو با ذهن درک کرد؟
برای پاسخ گفتن به این همه سوال من از شما یک سوال میپرسم. شما عکس اواتار منو چی میبینی؟یه پسر بچه ایه که تو یه چمن زاری ایستاده و توپشو کنار صورتش گرفته و به خورشید گرفتگی نگاه میکنه...این در واقع تصویری هست که من از این عکس میبینم شما اونو چه شکلی میبینید؟یه اقیانوس ابی که یه عالمه دلفین از اب پریدن بیرون و یه تصویر زیبا رو ساختن؟؟؟؟؟؟؟؟؟مسلما این طور نمیبینیدش...
عکس من حقیقتی داره که تمام انسان ها به ظاهر اون حقیقت واقف هستن و اونو به همون شکل میبینن حالال باطن این عکس چه حرفی برای گفتن داره؟ اینجاست که اختلاف نظر ها به وجود میاد وهر کسی از ظن خودش عکس رو تحلیل میکنه...حالا اگه بگیم که این عکس عکسیست که هر کسی برداشتی از اون داره پس عکس حقیقت نداره این اشتباهه و نباید اصل حقیقت عکس رو زیر سوال برد در واقع مشکل از ماست که حقیقت شناسی عکس رو(نومن)ولش کردیم و فقط گیر دادیم به برداشت ها(فنومن) و همین در حقیقت شناسی راه ما رو کج کرده و انسان رو از حقیقت هستی دور کرده تا جایی که انسان امروز حقیقت هستی و در پله بالا تر وجود خدا رو انکار میکنه و این راه ،راه انحطاط تفکرات دینی یک شخصه...
البته منظورم با دوستان این کلوپ نیست سوء تفاهم نشه...منظورم با مکاتب فلسفی غربیست.

در راستای صحبت های جناب berjis93 که مفید و متین هستند
فکر کردم بد نباشه به این هم فکر کنید که اگر وجود وجود نداره، پس شمایی که دارید فکر میکنید و مینویسید و ... چی دارید؟ یعنی اگر شما وجود ندارید چی دارید؟ اون چیزی که شما دارید و این آثار رو داره چیه؟

به نظرم شاید شما بتونید درک مطلق واقعیت و یا حقیقت رو اشکال کنید (البته این مدعا هم جواب های خوبی داره) ولی نمیتونید بگید وجود وجود نداره! چون با اشکالای بسیار بسیار اساسی ای مواجه میشید که به تناقض میرسوندتون!
یعنی وقتی ما یه ادعایی میکنیم باید به این هم فکر کنیم که حرفمون چه پیامدهایی داره؟!

به خاطر اینکه از بحث نجوم فلسفی و فلسفه نجوم هم دور نشیم، میشه به این مثال فکر کرد که اونچیزی که باعث میشه همهء ما صور فلکی مشابه ای رو در آسمان شب ببینیم و پیدا کنیم چی هست؟ اون چه چیزی هست که سبب میشه ما وقتی با کمک تلسکوپ و اطلسمون یه جرم عمیق رو پیدا میکنیم و به مربیمون نشون میدیم، حرف ما رو تایید کنه؟ اون چه چیزی هست که درک ما آدم های مختلف رو مشابه میکنه؟

پاسخ به اینها یعنی غوطه ور شدن و فکر کردن در مباحث معرف شناسی فلسفی، موضع ما رو نسبت به خودمون و عالم پیرامونمون روشن میکنه.

یعنی اتفاقا این حرف ها و سوالات پیشا دینی هستن! از اینجا و پاسخ این سوالات هست که ما به اثبات وجود خدا میرسیم و بعد وارد حوزهء دین میشیم که البته بحث این جا و این تاپیک نیست!

ولی بر خلاف دوستمون violet20 که فکر میکنن این حرفا و فکرا ما رو به جایی نمیرسونه، اتفاقا نتنها به جایی میرسونه بلکه اون جا خیلی هم خوبه بعنوان مثال میتونید راجع به آنتوان فلو تحقیق کنید.

----------------
مرسی که تاپیک رو گرم میکنید. مخصوصا در این روزهای سرد برفی

[violet20]

خب شما سعی دارین حرفای دیگرانو وسط بیارین ولی اگه ادم خودش یه چیزی استدلال کنه بهتره هرچند درست نباشه من شاید خیلی با فلسفه اشنا نباشم ولی با حرفای دوستان عزیز که براشون احترام قائلم بیشتر گیج شدم و فقط نظر شخصی خودمو گفتم من ننظرم اینه که فقط خدا وجود داره و ما فقط بخشی از یه وجودیم و هیچوقت قادر نیستیم حقیقت اصلی رو درک کنیم

[berjis93]

من ننظرم اینه که فقط خدا وجود داره و ما فقط بخشی از یه وجودیم و هیچوقت قادر نیستیم حقیقت اصلی رو درک کنیم

بله دقیقا همینه که شما میگید اما بذارید یه اصلاح کوچولو رو حرفاتون داشته باشم:این که فقط خدا وجود داره(وجود مطلق)درسته و ما بخشی از این وجود هستیم اینم درسته اما ما در مقام موجود هستیم نه وجود...
تفاوت موجود و وجود در مرتبه اونهاست ینی مثلا وجود(خدا) نه محدوده نه نامحدوده بلکه لا حده... اما انسان (موجود) نا محوده و موجودات پست تر مثل حیوانات محدودن...واز اون پایین تر هم وجود دارند...فکر کنم اگه تو طبقه بندی تفکراتمون یه همچین دسته بندیی رو داشته باشیم دیگه گیج نمیشیم...

[fatemeh.zar]

به خاطر اینکه از بحث نجوم فلسفی و فلسفه نجوم هم دور نشیم، میشه به این مثال فکر کرد که اونچیزی که باعث میشه همهء ما صور فلکی مشابه ای رو در آسمان شب ببینیم و پیدا کنیم چی هست؟ اون چه چیزی هست که سبب میشه ما وقتی با کمک تلسکوپ و اطلسمون یه جرم عمیق رو پیدا میکنیم و به مربیمون نشون میدیم، حرف ما رو تایید کنه؟ اون چه چیزی هست که درک ما آدم های مختلف رو مشابه میکنه؟

یه سوالی سالها تو ذهنم بود، الان فک کننم میتونم بپرسم.
سوالم رو به صورت جوابی در سوال شما میگم!
فرض کنید که هیچ چیز خارجی وجود نداره و فقط ذهن من وجود داره که اون همه چیز رو برای خودش می سازه (توهم میکنه). اونوقت توی دنیای ذهن من آدم های دیگه ای وجود دارن که توی دنیای واقعی نیستند(امیدوارم تفاوت دنیای واقعی و ذهنی کاملا محسوس باشه) و اون مربی ای که میاد کار من در پیدا کردن جرم x تو صورت فلکی y رو تایید می کنه هم در واقع ساخته ی ذهنی من هست! پس از نظر من اصلا آدم های متفاوتی وجود ندارند که بخوایم دربارشون صحبت کنیم!!! مثلا جناب berjis93:

شما عکس اواتار منو چی میبینی؟یه پسر بچه ایه که تو یه چمن زاری ایستاده و توپشو کنار صورتش گرفته و به خورشید گرفتگی نگاه میکنه...این در واقع تصویری هست که من از این عکس میبینم شما اونو چه شکلی میبینید؟یه اقیانوس ابی که یه عالمه دلفین از اب پریدن بیرون و یه تصویر زیبا رو ساختن؟؟؟؟؟؟؟؟؟مسلما این طور نمیبینیدش...

شما از کجا میدونید که من اون عکس رو یه اقیانوس نمی بینم؟؟؟؟
خودم بهتون گفتم؟
کی؟
fatemeh.zar یکی از کاربران آوا استار که یک شبکه از دنیای مجازی است و دنیای مجازی بخشی از دنیای شما است. اما چه دنیایی؟ همان دنیایی که ذهنتان آن را ساخته. شما در ذهنتان می خوابید، بیدار می شوید، غذا می خورید، درس میخوانید و در آوا استار با من صحبت می کنید!!! من هم بخشی از توهمات شما هستم! پس اگه من به شما بگم اون تصویر رو اقیانوس نمی بینم در واقع توهمتون بهتون گفته.(و یا بطور دقیقتر ذهنتون) شما از این که من و شما تصویر آواتارتون رو یک چیز می بینیم نتیجه گرفتید که حقیقت وجود داره اما در واقع قبل از هرچیز فرض کردید که من و شما مستقل از هم در دنیای خارجی(یا واقعی که من فرقی بینشون نمیذارم) وجود داریم. خب شما شاید بتوانید وجود خود را اثبات کنید با این استدلال که من می اندیشم پس هستم. اما درباره ی من چه؟ آیا من مستقل از شما و تفکرات و ساخته های ذهنی تان وجود دارم؟ چطور میخواهید اثبات کنید؟ وقتی تنها ابزارتان استدلال است و لازمه ی استدلال استفاده از ذهن و ذهن همان فریبنده ی مخوف!!!؟
حال اگر شما ثابت کردید من وجود خارجی دارم! چطور میخواهید مستقیم (بدون کمک گرفتن از ذهن؛ فریبنده ی مخوف)با من ارتباط برقرار کنید تا ببینید آیا من هم تصویر آواتارتان را همان می بینم که شما می بینید یا نه؟

ممنون میشم یکی به سوالام جواب بده!

[berjis93]

شما از کجا میدونید که من اون عکس رو یه اقیانوس نمی بینم؟؟؟؟
خودم بهتون گفتم؟
کی؟
fatemeh.zar یکی از کاربران آوا استار که یک شبکه از دنیای مجازی است و دنیای مجازی بخشی از دنیای شما است. اما چه دنیایی؟ همان دنیایی که ذهنتان آن را ساخته. شما در ذهنتان می خوابید، بیدار می شوید، غذا می خورید، درس میخوانید و در آوا استار با من صحبت می کنید!!! من هم بخشی از توهمات شما هستم! پس اگه من به شما بگم اون تصویر رو اقیانوس نمی بینم در واقع توهمتون بهتون گفته.(و یا بطور دقیقتر ذهنتون) شما از این که من و شما تصویر آواتارتون رو یک چیز می بینیم نتیجه گرفتید که حقیقت وجود داره اما در واقع قبل از هرچیز فرض کردید که من و شما مستقل از هم در دنیای خارجی(یا واقعی که من فرقی بینشون نمیذارم) وجود داریم. خب شما شاید بتوانید وجود خود را اثبات کنید با این استدلال که من می اندیشم پس هستم. اما درباره ی من چه؟ آیا من مستقل از شما و تفکرات و ساخته های ذهنی تان وجود دارم؟ چطور میخواهید اثبات کنید؟ وقتی تنها ابزارتان استدلال است و لازمه ی استدلال استفاده از ذهن و ذهن همان فریبنده ی مخوف!!!؟
حال اگر شما ثابت کردید من وجود خارجی دارم! چطور میخواهید مستقیم (بدون کمک گرفتن از ذهن؛ فریبنده ی مخوف)با من ارتباط برقرار کنید تا ببینید آیا من هم تصویر آواتارتان را همان می بینم که شما می بینید یا نه؟

ممنون میشم یکی به سوالام جواب بده!

سلام. من نمیدونم دلیل انقدر پیچیده کردن بحث چیه؟من یه حقیقتی رو بیان کردم با مثال عکس اواتارم و اون این بود که یک حقیقتی وجود داره در دنیا(نومن) که خارجیه حالا از اون حقیقت خارجی ما ادما یه برداشت ذهنی(فنومن)میکنیم . این باعث نمیشه که اعتبار اون حقیقت خارجی زیر سوال بره.فقط باید بتونیم قدرت تمایزمونو به کار بندازیم نسبت به این دو...
شبه رفع شد ان شالا؟؟؟

[fatemeh.zar]

سلام. من نمیدونم دلیل انقدر پیچیده کردن بحث چیه؟من یه حقیقتی رو بیان کردم با مثال عکس اواتارم و اون این بود که یک حقیقتی وجود داره در دنیا(نومن) که خارجیه حالا از اون حقیقت خارجی ما ادما یه برداشت ذهنی(فنومن)میکنیم . این باعث نمیشه که اعتبار اون حقیقت خارجی زیر سوال بره.فقط باید بتونیم قدرت تمایزمونو به کار بندازیم نسبت به این دو...
شبه رفع شد ان شالا؟؟؟

علیک سلام!
چیزی که شما میگید رو من قبول دارم اما اگه حقیقتی وجود داشته باشه!اونجوری که من فهمیدم شما دارید با فرض وجود حقیقت اونو اثبات میکنید!!!
لطفا اول اثبات کنید که حقیقت خارجی وجود داره و بعد به این بپردازید که برداشت های مختلف انسان ها از اون حقیقت وجودش رو زیر سوال نمی بره و با اون منافاتی نداره

[berjis93]

علیک سلام!
چیزی که شما میگید رو من قبول دارم اما اگه حقیقتی وجود داشته باشه!اونجوری که من فهمیدم شما دارید با فرض وجود حقیقت اونو اثبات میکنید!!!
لطفا اول اثبات کنید که حقیقت خارجی وجود داره و بعد به این بپردازید که برداشت های مختلف انسان ها از اون حقیقت وجودش رو زیر سوال نمی بره و با اون منافاتی نداره

در مقام اثبات وجود حقیقت خارجی باید بگم که وجود من(خود انسان) خودش به خوبی نشان دهنده وجود حقیقته.وقتی حقیقتی به به عنوان من وجود نداشته باشه تمام پدیده های طبیعت در نسبت با من(انسان)از اعتبار ساقط میشن . مثلا قضیه همون اواتاره وقتی منی وجود نداشته باشه تصویری هم از اواتار در نسبت با من وجود نخواهد داشت.قبول دارید اینو؟

[smhm]

فرض کنید که هیچ چیز خارجی وجود نداره و فقط ذهن من وجود داره که اون همه چیز رو برای خودش می سازه (توهم میکنه).

همین که میگید ذهن وجود داره در واقع دارید به وجود حقیقت اعتراف می کنید. حتی توهم ذهن هم یک حقیقت است.
اگر بگید همه اون چیزی که می بینیم و می فهمیم دروغ است و فریب باز هم به وجود حقیقت اعتراف کردید. چون تا راستی نباشه دروغ و فریب معنا نداره.
فقط زمانی می تونید بگید که حقیقتی وجود نداره که هیچ چیز وجود نداشته باشه نه ذهن، نه توهم، نه راست، نه دروغ، نه خوبی، نه بدی و نه حتی خودتون...
هر کس حقیقت را انکار کنه در واقع همه چیز را انکار کرده و راه هر گونه استدلال، سخن گفتن و حتی شک کردن را بر خود بسته یعنی اصلا حق حرف زدن را هم دیگه نداره. حق زندگی کردن را هم نداره. اصلا هیچ حقی نداره چون حق و حقیقتی در کار نیست.
شکاکان و به اصطلاح متفلسفین که عادت دارن تو همه چیز شک کنند(حتی حقیقت!) جلو مردم قیافه میگیرند و فکر میکنند خیلی دانشمند هستند و سوادشون از همه بیشتره در حالیکه نمی دونند تبعات چنین حرفی اول پای خودشون را میگیره و آبروی خودشون را می بره!