ولی اتفاقی که همیشه شاهد اون بودیم این هست که فیزیک دانها خیلی به فلسفه علاقه دارن و راجع به اون اظهار نظر میکنن... (حتی یه بار این اعتراف رو از یکیشون شنیدم و شدیدا هم به این علاقه مندی معتقد بود و اون رو بین صنف خودشون عمومی میدونست)
و من اسم این اظهار نظر هایی که بعدا صحتشون زیر سوال رفت و حتی خلافش ثابت شد رو "پیشبینی من در آوردی" نمیذارم!
دانشمندان هر دوره بر اساس درکی که از هستی دارن یک سری فرضیاتی میکنن که شاید با پیشرفت علم و در طول زمان (همون طور که مثال زدید) اشتباه بودنشون ثابت بشه ولی من همه این جریانات رو حلقه های یه زنجیز میبینم که اگر اون فرضیات نبود و اگر بر اساس اونها کار علمی فردی مثه نیوتن پیش نمیرفت، اینشنیتی هم نداشتیم که بیاد نظریات جدید بده و باز علم پیش بره و به این جا برسه که ما متوجه اشتباهات نیوتن و مسامحات اینشتین بشم! من در این موارد اصولا با احتیاط نظر میدم
ولی همچنان فکر میکنم اگر به منشاء شروع جدایی کیهانشناسی و فلسفه بپردازیم خیلی مسائل برامون تبیین میشه ( من همیشه حکمت و فلسفه اسلامی خوندم/ برای اینکه بخوام راجع به این موارد نظر بدم نیاز به مطالعه دارم و خب طبیعتا زمان!)